نیر پروتکل

نیر پروتکل یک بلاکچین عمومی اثبات سهام (PoS) با قابلیت قرارداد هوشمند است که به عنوان یک پلتفرم محاسبات ابری اداره می‌شود. نیر پروتکل که توسط NEAR Collective ساخته شده است برای میزبانی برنامه‌های غیرمتمرکز (dApps) طراحی شده است و تلاش می‌کند تا با اتریوم و دیگر بلاک‌چین‌های پیشرو دارای قرارداد هوشمند مانند EOS و Polkadot رقابت کند. توکن بومی NEAR نیر پروتکل نیز نامیده می‌شود و برای پرداخت هزینه تراکنش و ذخیره سازی استفاده می شود. توکن‌ های نیر پروتکل همچنین می‌توانند توسط دارندگان توکن که در دستیابی به اجماع شبکه به‌عنوان اعتبارسنجی تراکنش مشارکت می‌کنند، به اشتراک گذاشته شوند. اما این ارز دیجیتال چه ویژگی های دیگری دارد؟ در این مطلب هلدینگ آلنداینوست به این موضوع می‌پردازد.

نیر پروتکل (NEAR Protocol) چیست؟

پروتکل NEAR بر ایجاد یک پلت فرم توسعه دهنده و کاربر پسند متمرکز است. برای انجام این ماموریت، NEAR ویژگی‌هایی مانند نام‌های اکانت قابل خواندن توسط انسان را به جای آدرس‌های کیف پول رمزنگاری، و توانایی کاربران جدید برای تعامل با dApps و قراردادهای هوشمند بدون نیاز به کیف پول را در خود جای داده است. پروژه‌ هایی که در NEAR ساخته می‌شوند شامل Mintbase، یک پلتفرم ضرب توکن غیرقابل تعویض (NFT) و Flux، پروتکلی است که به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهد تا بازارهایی را بر اساس دارایی‌ها، کالاها، رویدادهای دنیای واقعی و غیره ایجاد کنند.

با افزایش محبوبیت dApps، جامعه کریپتو با مشکل مقیاس پذیری رو به رشد روبرو شده است. مقیاس پذیری در این زمینه به توانایی یک بلاک چین برای مدیریت تعداد زیادی از تراکنش ها با سرعت و هزینه معقول اشاره دارد. اتریوم به دلیل تقاضای زیاد برای استفاده از آن به ویژه با چالش‌های مقیاس‌پذیری مواجه شده است، و در حالی که برخی از افراد از ایجاد راه‌حل‌های مقیاس‌پذیری در بالای اتریوم (راه‌حل‌های لایه ۲) حمایت می‌کنند، پروژه‌های دیگری مانند NEAR تصمیم گرفته‌اند تا بلاک چین‌های کاملاً جدیدی را با موارد مختلف بسازند.

راه‌حل پیشنهادی پروتکل NEAR برای این مشکل مقیاس‌پذیری، اجرای شاردینگ است. قبل از پرداختن به معنای این موضوع، شناسایی سه عملکرد اصلی گره‌های بلاک چین مفید است: آنها تراکنش‌ها را پردازش می‌کنند، تراکنش‌های معتبر و بلوک‌های تکمیل‌شده را به گره‌های دیگر ارتباط می‌دهند، و وضعیت و تاریخچه کل شبکه را ذخیره می‌کنند. با افزایش ازدحام شبکه، این وظایف برای گره ها بیشتر و بیشتر می‌شود.

Sharding بار محاسباتی را با تقسیم یا پارتیشن بندی شبکه به قطعات (یا قطعات) کاهش می‌دهد. با این تاکتیک، هر گره نیازی به اجرای تمام کدهای شبکه ندارد فقط کدی که مربوط به خرده آن است بنابراین خرده ها می توانند محاسبات را به صورت موازی با یکدیگر انجام دهند و در نتیجه ظرفیت شبکه را به تعداد گره های شبکه مقیاس می‌دهند.

برای دستیابی به اجماع بین گره‌های شبکه، نیر پروتکل از یک سیستم PoS استفاده می‌کند. باPoS، گره هایی که مایل به اعتبارسنجی تراکنش هستند باید توکن های NEAR خود را برای مشارکت در نظر بگیرند. دارندگان توکن که نمی‌خواهند یک گره را راه‌اندازی کنند، می‌توانند سهام خود را به اعتبارسنجی‌های انتخابی خود واگذار کنند. نیر پروتکل از یک سیستم حراج برای انتخاب اعتباردهنده‌ها در هر دوره (تقریباً هر 12 ساعت) استفاده می‌کند و اعتبارسنجی‌هایی که سهام بیشتری دارند، تأثیر بیشتری در روند اجماع دارند.

برخی از اعتبارسنجی‌ها مسئول اعتبارسنجی «تکه‌ها» هستند، مجموعه‌ای از تراکنش‌ها از یک خرده، در حالی که برخی دیگر وظیفه تولید بلوک‌هایی را بر عهده دارند که شامل تکه‌هایی از همه خرده‌ها هستند. گره های دیگر، به نام ماهیگیر، شبکه را مشاهده می کنند و رفتار مخرب را شناسایی و گزارش می کنند. اگر اعتباردهنده بد رفتار کند، سهام آنها کاهش می‌یابد.

توکن NEAR در درجه اول برای پرداخت هزینه های تراکنش و به عنوان وثیقه برای ذخیره داده ها در بلاک چین استفاده می شود. نیر پروتکل همچنین به چندین شکل در بلاک چین با توکن های NEAR پاداش می‌دهد. هر واحد برای خدمات خود، اعتبارسنجی تراکنش‌ها یک توکن پاداش دریافت می‌کنند که 4.5 درصد از کل عرضه NEAR به صورت سالانه است.

علاوه بر این، توسعه دهندگانی که قراردادهای هوشمند ایجاد می‌کنند، بخشی از کارمزد تراکنش هایی را که قراردادشان ایجاد می کند، دریافت می کنند. باقیمانده کارمزد هر تراکنش سوزانده می شود و کمبود توکن نیر پروتکل را افزایش می دهد. نیر پروتکل همچنین یک خزانه پروتکل ایجاد کرده است که سالانه 0.5٪ از کل عرضه NEAR را به منظور سرمایه گذاری مجدد در توسعه اکوسیستم دریافت می‌کند.

پروتکل NEAR می‌تواند از توکن‌هایی پشتیبانی کند که علاوه بر NFT از زنجیره‌های دیگر پیچیده شدند. به همین ترتیب، NEAR پلی با اتریوم ساخته است که به کاربران امکان می دهد توکن های ERC-20 را از اتریوم به NEAR منتقل کنند.

جمع‌بندی

پروتکل NEAR بر ایجاد یک پلت فرم توسعه دهنده و کاربر پسند متمرکز است. برای انجام این ماموریت، NEAR ویژگی‌هایی مانند نام‌های اکانت قابل خواندن توسط انسان را به جای آدرس‌های کیف پول رمزنگاری، و توانایی کاربران جدید برای تعامل با dApps و قراردادهای هوشمند بدون نیاز به کیف پول را در خود جای داده است. پروژه‌ هایی که در NEAR ساخته می‌شوند شامل Mintbase، یک پلتفرم ضرب توکن غیرقابل تعویض (NFT) و Flux، پروتکلی است که به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهد تا بازارهایی را بر اساس دارایی‌ها، کالاها، رویدادهای دنیای واقعی و غیره ایجاد کنند.