اتریوم

ارز دیجیتال اتریوم (ETH) نه تنها ارز دیجیتال است بلکه شبکه بلاک‌چین بخصوص خود را دارد که بسیاری از توکن‌ها با استفاده از این شبکه و ویژگی های آن عمل می‌کنند. بعد از بیت‌کوین ارز دیجیتال اتریوم با ارزش‌ترین کوین در صرافی های جهان است و برخی حتی معتقدند اتریوم روزی جایگاه اول را بدست می‌آورد. اتریوم یک پلتفرم نرم افزاری دارای بلاک‌چین است. این پلتفرم در شبکه خود اپلیکشین و سیستم پرداخت غیرمتمرکز دارد. با استفاده از این پلتفرم می‌توان برنامه های عرضه شده را بدون مقررات ساخت و از قرارداد های هوشمند (Smart Contract) برای انتقالات کاملا ایمن و امن استفاده کنید. اما شبکه اتریوم چه ویژگی هایی دارد و در چه زمینه هایی مورد استفاده قرار می‌گیرد؟ در این مطلب هلدینگ آلنداینوست به این موضوع می‌پردازد.

اتریوم چیست؟

اغلب به اشتباه فکر می‌کنیم اتریوم تنها یک ارز دیجیتال است، اما این پلتفرم بسیار بیشتر از ارز دیجیتال توانایی دارد. اتریوم نوعی شبکه بلاکچین عمومی است که قابلیت اسکریپت نویسی قرارداد های هوشمند دارد. اگر چه خود ارز دیجیتال نیست، اما از رمزارز بخصوص خود را پشتیبانی می‌کند. «اتر» ارز دیجیتال شبکه اتریوم است. برعکس بیت‌کوین که برای واحد پولی طراحی شده بود، اتر برای تامین انرژی شبکه و انجام محاسبات طراحی شده است. اما چه عاملی باعث تفاوت دو بلاک‌چین برتر بازار ارز های دیجیتال می‌شود؟ پاسخ، EVM یا ماشین مجازی اتریوم است. این ماشین مجازی فرآیند ساخت برنامه های غیرمتمرکز را ساده‌تر و کارآمدتر می‌کند. این پلتقرم با ایجاد قابلیت ساخت این برنامه‌ها برای توسعه دهندگان، تصورات غیرممکن فناوری بلاکچین را ممکن می‌سازد. استفاده از بلاکچین دیگر فقط در ارز های دیجیتال نیست. اکنون از رای‌گیری الکترونیکی تا تامین مالی تجارت‌ها، همه از فناوری بلاکچین استفاده می‌کنند.

قرارداد های هوشمند

از دیگر قابلیت های بلاکچین اتریوم (Ethereum)، اعتبارسنجی و امن بودن تمام تراکنش های ثبت شده در ارز دیجیتال خود، اتر، با سودبری از قرارداد های هوشمند است. تراکنش‌ها و اقدامات دیگر مورد نظر طرفین توافق به صورت خودکار توسط قرداد های هوشمند انجام می‌شوند. به همین دلیل کاربران می‌توانند تراکنش های ایمن و قابل اعتماد داشته باشند. اگر کاربری بخواهد در برنامه‌ های خود تغییراتی ایجاد کند، باید بر اساس میزان قدرت محاسباتی مورد نیاز برای تامین این فعالیت‌ها، هزینه‌ای را با استفاده از اتر بپردازد. کاربران می توانند اتر را از صرافی مورد اعتماد خود تهیه نمایند.

تاریخچه اتریوم

اتریوم در ابتدا توسط ویتالیک بوترین طراحی شد که در سال 2013 یک مقاله سفید (whitepaper) مقدماتی در مورد این ایده منتشر کرد. ایده اصلی وجود شبکه‌ای بود که بر اساس فناوری بلاکچینی که بیت‌کوین برای ایجاد یک پلتفرم غیرمتمرکز و قابل برنامه ریزی استفاده می‌کرد، ساخته شود. در ادامه به چند لحظه کلیدی در تاریخچه اتریوم قبل از آغاز اولیه آن می‌پردازیم:

2014: اتر برای اولین بار به فروش رفت و مردم در ابتدا می‌توانستند 2000 اتر برای خرید هر بیت‌کوین بخرند. بلاکچین اصلی سال بعد به صورت عمومی راه اندازی شد.

2016: هک شدن سازمان غیرمتمرکز خود مختار (DAO) منجر به اختلاف نظر مردم در مورد امنیت این شبکه شد. فورک DAO به دست آمده منجر به ایجاد اتریوم کلاسیک، ادامه بلاکچین اصلی شد.

2017: راه اندازیdApps ، از جمله بازی کریپتو کیتیز، قیمت ETH از حدود 8 دلار به بیش از 700 دلار در سال 2017 افزایش یافت.

2021: هارد فورک لندن چندین تغییر مهم از جمله بوجود آمدن سیستم EIP-1559 ایجاد می‌کند که هزینه های شبکه را قابل پیش‌بینی‌تر می‌کند و عرضه توکن اتر را کاهش می‌دهد.

اتریوم 2

اتریوم 2 که با نام Eth2 یا سرنیتی(serenity)  نیز شناخته می‌شود، ارتقاء بلاک‌چین اصلی اتریوم است. هدف این ارتقا، افزایش سرعت، کارایی و مقیاس پذیری شبکه است تا بتوان از کندی و مشکلات شبکه جلوگیری کرد و تراکنش های بیشتری به طور همزمان صورت گیرد. اما اتریوم نسخه 2 نیز واقعاً وجود ندارد، در ژانویه 2022، بنیاد این پلتفرم اعلام کرد به ‌روزرسانی به ‌عنوان اتریوم 2 را اطلاق نخواهد کرد. تغییر نام تجاری به معنای ارتقاء در شبکه است، نه به معنای ایجاد شبکه جدید. بر این اساس، اتریوم اکنون به عنوان «لایه اجرا» شناخته می‌شود، جایی که قرارداد های هوشمند و قوانین شبکه در آن قرار دارند، در حالی که اتریوم 2 به عنوان «لایه اجماع» شناخته می‌شود، که تضمین می‌کند دستگاه های مشارکت کننده در شبکه مطابق با قوانین آن عمل کنند. اما این دو لایه چه تفاوت هایی دارند؟

تفاوت این دو لایه در پروتکل های آنها است. اتریوم از مکانیزم پروتکل Proof-of-Work استفاده می‌کند درحالی که اتریوم 2 از مکانیزم پروتکل Proof-of-Stake سود می‌برد. با بلاک‌چین هایی مانند اتریوم، نیاز به اعتبارسنجی تراکنش‌ها به صورت غیرمتمرکز وجود دارد. این پلتفرم مانند سایر ارز های دیجیتال (مثل بیت‌کوین) در حال حاضر از مکانیزم اجماع اثبات کار (Proof-of-Stake) استفاده می‌کند.

در اثبات کار، ماینرها از قدرت پردازش رایانه‌ای برای حل پازل های پیچیده ریاضی و تایید تراکنش های جدید استفاده می‌کنند. اولین ماینری که معمای ریاضی را حل می‌کند، تراکنشی جدید را به رکورد تمام تراکنش های تشکیل دهنده بلاکچین اضافه می‌کند. سپس با ارز دیجیتال بومی شبکه (اتر) به آنها پاداش داده می‌شود. اما به طور کل، این فرآیند می‌تواند انرژی بسیاری مصرف کند، به خصوص که قدرت پردازش استفاده شده توسط ماینر هایی که معما را حل نکردند به هدر می‌رود. در اثبات سهام (Proof-of-Stake) به جای تکیه بر ماینرها، کاربران می‌توانند با اشتراک گذاری رمزارز بومی شبکه بلاک‌چین، اعتبار بخش شوند. به این صورت که هر فردی که حجم قابل توجهی از ارز دیجیتال بومی شبکه را داشته باشد می‌تواند برای تراکنش افراد دیگر به عنوان اعتبار بخش عمل کند. این اتفاق به طور خودکار و توسط سیستم شبکه انجام می‌شود. اعتبارسنجی‌ها مانند ماینرها عمل می‌کنند چراکه تراکنش‌ها را تأیید کرده و اطمینان می‌دهند که شبکه تراکنش های جعلی را پردازش نکنند.

مزیت اصلی PoS استفاده به صرفه‌تر انرژی نسبت به PoW است، زیرا پردازش کامپیوتر را از الگوریتم اصلی جدا می‌کند. همچنین با استفاده از این مکانیزم، برای ایمن سازی بلاکچین به قدرت محاسباتی زیادی نیاز نیست.

جمع‌بندی

بعد از بیت‌کوین ارز دیجیتال اتریوم با ارزش‌ترین کوین در صرافی های جهان است و برخی حتی معتقدند اتریوم روزی جایگاه اول را بدست می‌آورد. اتریوم یک پلتفرم نرم افزاری دارای بلاک‌چین است. این پلتفرم در شبکه خود اپلیکشین و سیستم پرداخت غیرمتمرکز دارد. اتریوم نوعی شبکه بلاکچین عمومی است که قابلیت اسکریپت نویسی قرارداد های هوشمند دارد. اگر چه خود ارز دیجیتال نیست، اما از رمزارز بخصوص خود را پشتیبانی می‌کند. «اتر» ارز دیجیتال شبکه اتریوم است. برعکس بیت‌کوین که برای واحد پولی طراحی شده بود، اتر برای تامین انرژی شبکه و انجام محاسبات طراحی شده است.