ارز دیجیتال، رمزارز، کریپتوکارنسی، یا Cryptocurrency

فهرست مطالب

معرفی ارز دیجیتال 1.1. ارز دیجیتال چیست؟ 1.2. تفاوت کریپتو با پول سنتی تاریخچه رمزارز 2.1. پیدایش رمزارز 2.2.محبوبیت رمزارز 2.3. صعود رمزارز بلاکچین ارز دیجیتال آلت کوین شت کوین کریپتو در ایران با ارزش ترین ارز دیجیتال صرافی های ارز دیجیتال خرید و فروش ارز دیجیتال کیف پول ارز دیجیتال کاربرد ارز دیجیتال استکینگ ارز دیجیتال

آیا می دانستید اولین ارز دیجیتال، بیت کوین، در سال 2009 پایه گذاری شد و همچنان محبوب ترین ارز دیجیتال امروز است؟
 

در حال حاضر، بیش از 25,000 رمزارز مختلف در بازار کریپتو وجود دارد که از این میان، بیش از 40 رمز ارز ارزش بازار بالای 1 میلیارد دلار دارند. به عبارت دیگر، ارزش کل بازار کریپتو به حدود 3.29 تریلیون دلار رسیده است که نشان دهنده افزایش 0.50 درصدی طی روز گذشته می باشد. این ارقام چشمگیر نشان می دهد که ارزهای دیجیتال به یک پدیده جهانی تبدیل شده اند.
 

بی تردید، آشنایی با دنیای ارزهای دیجیتالی برای سرمایه گذاران ایرانی اهمیت ویژه ای دارد. با توجه به اینکه سیستم ارزهای دیجیتال بر پایه فناوری بلاک چین عمل می کند، این سیستم غیرمتمرکز امکان انجام معاملات بدون نیاز به واسطه را فراهم می سازد. علاوه بر این، این بازار می تواند راهی برای مقابله با تورم و فرصتی برای سرمایه گذاری باشد.
 

در این مقاله، ما راهنمای کاملی از صفر تا صد کریپتو ارائه خواهیم داد. از مفاهیم پایه ای مانند "ارزدیجیتال چیست" تا روش های خرید و فروش امن در ایران، انواع کیف پول ها، و نکات مهم سرمایه گذاری را بررسی خواهیم کرد. همچنین، به چالش های خاص سرمایه گذاران ایرانی در این بازار می پردازیم و راهکارهای عملی برای غلبه بر آنها ارائه می دهیم. با آلنداینوست همراه باشید...
 

همه چیز درباره ارز دیجیتال یا کریپتو به زبان ساده (تعریف رمز ارز)

در دنیای پرسرعت تکنولوژی، کلمه کریپتوکارنسی به انگلیسی Cryptocurrency را بارها شنیده ایم. اما واقعاً این مفهوم چیست و چگونه زندگی مالی ما را متحول می کند؟
 

معنی Cryptocurrency (کریپتو به فارسی)

واژه کریپتوکارنسی (Cryptocurrency) از ترکیب دو بخش "کریپتو" (Crypto) به معنای رمزنگاری و "کارنسی" (Currency) به معنای ارز تشکیل شده است. در زبان فارسی، معادل های مختلفی مانند "رمز ارز"، "ارز رمزنگاری شده"، "ارز دیجیتال" و "رمز ارز" برای آن استفاده می شود. هرچند در محاوره عمومی، "ارز دیجیتال" رایج ترین اصطلاح است.
 

ارز دیجیتال چیست؟

برای جواب به سوال "کریپتو کارنسی چیست؟" باید گفت که کریپتو یا ارزدیجیتال نوعی پول الکترونیکی است که بر پایه شبکه های غیرمتمرکز مبتنی بر فناوری بلاک چین عمل می کند. برخلاف پول های سنتی، این ارزها نیازی به واسطه های مالی مانند بانک ها ندارند و مستقیماً بین کاربران منتقل می شوند. این ارزها فقط به صورت دیجیتال وجود دارند و با استفاده از روش های رمزنگاری پیچیده، امنیت تراکنش ها تضمین می شود.
 

کریپتو چه تفاوتی با پول سنتی دارد؟

تفاوت های اصلی ارزهای دیجیتال با پول های سنتی عبارتند از:

• شکل فیزیکی: پول سنتی به صورت اسکناس و سکه وجود دارد، اما ارزهای دیجیتال کاملاً مجازی هستند
• نهاد کنترل کننده: پول های سنتی توسط بانک های مرکزی و دولت ها کنترل می شوند، در حالی که ارزهای دیجیتال معمولاً غیر متمرکز هستند
• حریم خصوصی: در تراکنش های رمز ارزها، هویت کاربران محفوظ می ماند
• سرعت و هزینه: انتقال ارزهای دیجیتال، به ویژه در مقیاس بین المللی، سریع تر و کم هزینه تر است
• غیرقابل برگشت بودن: تراکنش های ارزدیجیتال پس از تایید قابل برگشت نیستند
   

تاریخچه کامل ارز دیجیتال

تلاش های اولیه برای ایجاد پول دیجیتال به دهه ۱۹۸۰ میلادی برمی گردد. در سال ۱۹۸۳، دیوید شام نوعی پول دیجیتال مبتنی بر رمزنگاری به نام ای کش ابداع کرد. او همچنین در سال ۱۹۹۵ پول دیجیتال دیگری به نام دیجی کش را معرفی نمود که امکان تراکنش های ناشناس را فراهم می کرد.
 

نقطه عطف اصلی در دنیای رمز ارزها در سال ۲۰۰۸ رقم خورد، زمانی که شخص یا گروهی با نام مستعار ساتوشی ناکاموتو مقاله ای با عنوان "بیت کوین: سیستم پولی الکترونیکی همتا به همتا" منتشر کرد. نخستین رمزارز نامتمرکز، بیت کوین، در سال ۲۰۰۹ عرضه شد و از آن زمان تاکنون رمزارزهای متعددی با نام آلت کوین به وجود آمده اند.
 

پس از بیت کوین، در سال ۲۰۱۱ گروه های دیگر نیز وارد این عرصه شدند. سال ۲۰۱۳ را می توان فصل اول معرفی و عرضه میم کوین ها دانست. در سال ۲۰۱۶، اتریوم به عنوان یکی از مهم ترین آلت کوین ها ظهور کرد و با برگزاری ICO (عرضه اولیه سکه)، سرمایه گذاران را جذب نمود.
 

در سال ۲۰۱۷، علیرغم نوسانات بازار، بیت کوین توانست به عنوان یک دارایی دیجیتال قابل اعتماد مطرح شود. در همین سال، ارزش کل بازار کریپتوکارنسی ها به بیش از ۳۰۰ میلیارد دلار رسید.

نقطه عطف دیگری در آوریل ۲۰۲۱ رخ داد، زمانی که ارزش کل بازار ارزهای دیجیتال برای اولین بار از ۲ تریلیون دلار عبور کرد. این صنعت به یکی از بزرگترین اهداف خود یعنی پیشی گرفتن از بانک ها دست یافت و ارزش کل بازار ارز های دیجیتال از شاخص S&P بانک ها که ارزش کل سهام قابل معامله بانک های آمریکا را ارزیابی می کند، فراتر رفت.
 

براساس داده های استاتیستا، نفوذ کاربران کریپتو در سال ۲۰۲۵ از ۱۰٪ فراتر خواهد رفت و به ۱۱.۰۲٪ خواهد رسید که نسبت به ۷.۴۱٪ در سال ۲۰۲۴ افزایش چشمگیری است. در ایالات متحده، ۲۸٪ از بزرگسالان (حدود ۶۵ میلیون نفر) در سال ۲۰۲۵ مالک ارزهای دیجیتال خواهند بود که نسبت به ۱۵٪ در سال ۲۰۲۱ تقریباً دو برابر شده است.
 

پیدایش کریپتو یا رمز ارز

ایده اولیه پول دیجیتال به دهه ۱۹۸۰ میلادی با تلاش های دیوید چام برمی گردد. اما نقطه عطف این صنعت، در سال ۲۰۰۸ با انتشار مقاله ای با عنوان "بیت کوین: یک سیستم پرداخت الکترونیکی همتا به همتا" توسط شخصی با نام مستعار ساتوشی ناکاموتو رخ داد. بیت کوین در سال ۲۰۰۹ به عنوان اولین روز ارز موفق جهان عرضه شد.

محبوبیت ارزدیجیتالی

رمز ارزها به دلیل ویژگی های منحصر به فردشان مانند غیرمتمرکز بودن، امنیت بالا، شفافیت، سرعت تراکنش و حفظ حریم خصوصی محبوبیت زیادی پیدا کرده اند. همچنین، قابلیت جابجایی آسان آنها در سطح بین المللی، بدون محدودیت های مرزی، از دیگر دلایل استقبال عمومی از آنهاست.

صعود ارز های دیجیتال

در سال ۲۰۱۷، ارزش کل بازار کریپتوکارنسی ها به بیش از ۳۰۰ میلیارد دلار رسید و بیت کوین اولین سقف تاریخی خود را روی ۲۰ هزار دلار ثبت کرد. از آن زمان تاکنون، رشد چشمگیری در این بازار رخ داده و امروزه هزاران رمزارز با کاربردهای متنوع وجود دارند.

کریپتو در دنیای امروز

امروزه، ارزهای دیجیتال کاربردهای بسیار گسترده تری از صرفاً سرمایه گذاری پیدا کرده اند. از پرداخت های روزمره گرفته تا قراردادهای هوشمند، برنامه های غیرمتمرکز (dApps)، توکن های غیرقابل تعویض (NFT) و خدمات مالی غیرمتمرکز (DeFi)، همگی نشان دهنده تکامل و پیشرفت این فناوری هستند. در میان کالکشن NFT ها، میتوان مشاهده کرد که بسیاری از سازندگان این آثار با استفاده از سامانه فری مینت اقدام به ارزش گذاری کرده اند و در نهایت توانسته اند آن ها را لیست گذاری کنند.
 

بلاکچین ارز دیجیتال (Blockchain)

فناوری بلاک چین را می توان قلب تپنده دنیای ارزهای دیجیتال دانست. این فناوری انقلابی، همان چیزی است که امکان وجود و عملکرد رمزارزهایی مانند بیت کوین و اتریوم را فراهم کرده است.

بلاک چین در اصل یک دفتر کل دیجیتال توزیع شده است که تراکنش ها یا داده ها را در شبکه ای از رایانه ها (گره ها) به روشی شفاف، تغییرناپذیر و مقاوم در برابر دستکاری ثبت می کند. داده ها در «بلوک هایی» ذخیره می شوند که به صورت رمزنگاری به هم متصل شده و یک «زنجیره» زمانی را تشکیل می دهند.
 

آنچه بلاک چین را منحصر به فرد میکند، غیرمتمرکز بودن آن است. بر خلاف سیستم های سنتی، هیچ مرجع یا نهاد واحدی وجود ندارد که آن را کنترل کند. در عوض، گروهی از رایانه ها که به آنها نود (Node) می گویند، شبکه را مدیریت می کنند.
 

این فناوری برای اولین بار در سال 1991 توسط استوارت هابر و دبلیو اسکات استور نتتا توصیف شد، اما عملاً تا سال 2008 که ساتوشی ناکاموتو مفهوم بلاک چین توزیع شده را در وایت پیپر بیت کوین مطرح کرد، مورد توجه قرار نگرفت.
 

نقش بلاکچین در ایجاد از دیجیتال

بلاک چین، تکنولوژی زیربنایی رمزارزها، یک دفتر کل دیجیتال است که تاریخچه تمام تراکنش ها را ثبت می کند. این فناوری امکان ثبت تراکنش ها به صورت شفاف، امن و غیرقابل تغییر را فراهم می کند. بلاک چین با حذف نیاز به واسطه ها، امکان تراکنش مستقیم بین افراد را فراهم می سازد.

بلاک چین شش ویژگی اصلی دارد:

1. تغییرناپذیری و شفافیت
2. غیرمتمرکز بودن
3. امنیت پیشرفته
4. دفتر کل توزیع شده
5. مکانیسم اجماع
6. سرعت در تسویه واریزها

در سیستم بلاک چین، همه چیز شفاف است. اطلاعات تراکنش ها نه فقط توسط یک نهاد مرکزی مثل بانک، بلکه توسط همه افراد حاضر در شبکه بررسی و تایید می شود. پس از انجام تراکنش، هیچکس قدرت تغییر اطلاعات مربوط به آن را ندارد و همه افراد در شبکه می توانند اطلاعات تراکنش را ببینند.
 

از زمان معرفی بیت کوین در سال 2009، استفاده از بلاک چین از طریق ایجاد ارزهای دیجیتال مختلف، پیدایش دیفای (DeFi)، توکن های غیرقابل تعویض (NFT) و قراردادهای هوشمند (Smart Contract) افزایش یافته است.
 

علاوه بر کاربرد در ارزهای دیجیتال، بلاک چین پتانسیل زیادی برای متحول کردن صنایع مختلف از طریق ایجاد اعتماد، امنیت و کارایی دارد. امروزه این فناوری در زنجیره تامین، مدیریت انبار، سیستم های رأی گیری و حتی حفاظت از سوابق پزشکی مورد استفاده قرار می گیرد.

آلت کوین ها (Altcoins)

پس از معرفی بیت کوین و موفقیت آن، دنیای ارزهای دیجیتال شاهد ظهور هزاران رمزارز دیگر بود که به آنها آلت کوین (Altcoin) گفته می شود. واژه آلت کوین از ترکیب دو کلمه انگلیسی «Alternative» به معنای جایگزین و «Coin» به معنای سکه یا ارز تشکیل شده است. به بیان ساده، هر ارز دیجیتالی به جز بیت کوین، آلت کوین محسوب می شود.
 

امروزه بالغ بر ۵۰۰۰ آلت کوین در بازار وجود دارد که حدود ۸۰ درصد از حجم کل بازار کریپتو را در اختیار گرفته اند. این ارزها با هدف برطرف کردن محدودیت ها و کاستی های بیت کوین پا به عرصه گذاشته اند. برای مثال، بیت کوین با پردازش تنها ۷ تراکنش در ثانیه، ظرفیت تبدیل شدن به ارزی برای تراکنش های روزمره را ندارد، در حالی که بسیاری از آلت کوین ها مانند ترون می توانند تا ۲۰۰۰ تراکنش در ثانیه را پردازش کنند.
 

اولین آلت کوین تاریخ، لایت کوین بود که در سال ۲۰۱۱ از انشعاب (فورک) بلاک چین بیت کوین ایجاد شد. پس از آن، مهم ترین تحول با معرفی اتریوم در سال ۲۰۱۵ رخ داد که با ارائه قراردادهای هوشمند، تحول شگرفی در دنیای کریپتو ایجاد کرد. از نظر ارزش بازار، اتریوم همواره پس از بیت کوین در رتبه دوم قرار داشته است.
 

آلت کوین ها انواع مختلفی دارند، از جمله:

• توکن های پرداختی: مانند لایت کوین و بیت کوین کش
• استیبل کوین ها: مانند تتر که ارزش ثابتی معادل یک دلار دارد
• توکن های کاربردی: مانند اتر که برای پرداخت هزینه تراکنش ها در شبکه اتریوم استفاده می شود
• توکن های حاکمیتی: که به دارندگان حق تصمیم گیری در داخل شبکه را می دهد
• میم کوین ها: مانند دوج کوین که در ابتدا به عنوان یک شوخی معرفی شدند

از مزایای آلت کوین ها می توان به سرعت بیشتر تراکنش ها، کارمزد کمتر و کاربردهای متنوع تر اشاره کرد. با این حال، قیمت ارز دیجیتال به شدت به بیت کوین وابسته است و ریسک کلاهبرداری در برخی پروژه ها وجود دارد.
 

شت کوین ها (Shitcoins)

در میان هزاران رمزارز موجود در بازار، گروهی با عنوان تحقیرآمیز "شت کوین" (Shitcoin) شناخته می شوند. این اصطلاح برای توصیف ارزهای دیجیتالی به کار می رود که فاقد ارزش، کاربرد واقعی و هدف مشخص هستند.
 

شت کوین ها در واقع پروژه هایی هستند که بدون پشتوانه مشخص و اغلب با هدف سودجویی کوتاه مدت ایجاد شده اند. این ارزها معمولاً در زمان کوتاهی رشد زیادی می کنند که به این حالت "پامپ" (Pump) می گویند و پس از آن دچار ریزش شدید قیمت می شوند که اصطلاحاً "دامپ" (Dump) نامیده می شود.
 

ویژگی های اصلی شت کوین ها عبارتند از: تیم توسعه دهنده ناشناس، قیمت گذاری مبتنی بر حدس و گمان، فقدان هویت مستقل، قیمت پایین هنگام ورود به بازار، هدف نامشخص، و بی توجهی به استانداردها. در بسیاری موارد، این ارزها از پروژه های موفق کپی برداری می کنند و هیچ نوآوری خاصی ارائه نمی دهند.
 

باید به یاد داشت که برخی آلت کوین ها لزوماً شت کوین نیستند. اگرچه عده ای تندرو همه آلت کوین ها را شت کوین خطاب می کنند، این دیدگاه صحیح نیست زیرا آلت کوین های بسیار ارزشمندی در بازار وجود دارند.
 

رایج ترین روش کلاهبرداری در شت کوین ها، ایجاد مشکلی است که حتی وجود خارجی ندارد. تقریباً ۹۹ درصد کوین های موجود در بازار ادعا می کنند مسئله بزرگی را حل می کنند، در حالی که چنین نیست.
 

برای شناسایی شت کوین ها می توان به این نشانه ها توجه کرد: نداشتن وایت پیپر، تیم توسعه دهنده ناشناس یا غیرشفاف، تبلیغات بیش از حد در شبکه های اجتماعی، نقشه راه غیر واقعی یا مبهم، و حجم معاملات پایین یا نوسانات شدید قیمت.

جالب است بدانید که برخی از میم کوین ها (Meme Coin) مانند دوج کوین که در ابتدا به عنوان یک شوخی ساخته شده بودند، علیرغم تطابق با تعریف شت کوین، به دلیل حمایت جامعه کاربران و افراد مشهور مانند ایلان ماسک، رشد قابل توجهی داشته اند.
 

با وجود ریسک های زیاد، برخی افراد همچنان در شت کوین ها سرمایه گذاری می کنند. دلیل اصلی آن، امید به بازدهی بالا در مدت زمان کوتاه است. در مواردی، سرمایه گذاری حداقلی می تواند بیشترین بازدهی را داشته باشد، اما باید اهداف مشخصی تعیین کنید و از نظر عاطفی به کوین وابسته نباشید.
 

در نهایت، سرمایه گذاری در شت کوین ها بیشتر شبیه قمار است. برخی ممکن است سود خوبی کسب کنند، اما بسیاری از افراد سرمایه خود را از دست می دهند. پس بهتر است پیش از سرمایه گذاری تحقیقات کاملی انجام دهید و خطرات آن را بسنجید.
 

کریپتوکارنسی یا ارزدیجیتال در ایران

طی دهه گذشته، رمز ارزها در ایران به تدریج جایگاه خود را در میان کاربران و سرمایه گذاران پیدا کرده اند. ظهور بیت کوین در سال ۲۰۰۹، آغازی برای ورود فناوری بلاک چین به ایران بود. البته در سال های ابتدایی، آشنایی ایرانیان با این پدیده محدود بود و بیشتر در میان علاقه مندان به فناوری شناخته می شد.
 

نقطه عطف محبوبیت ارزهای دیجیتال در ایران به سال های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ برمی گردد. در این دوره، با رشد چشمگیر قیمت بیت کوین و افزایش آگاهی عمومی، استفاده از رمز ارزها در کشور گسترش یافت. بسیاری از ایرانیان به دلیل محدودیت های مالی ناشی از تحریم ها، از رمز ارزها به عنوان ابزاری برای انجام تراکنش های بین المللی استفاده کردند.
 

از نظر قانونی، وضعیت ارزهای دیجیتال در ایران همچنان در هاله ای از ابهام قرار دارد. اگرچه دولت به صورت رسمی ارزهای رمزنگاری شده را ممنوع نکرده، اما طبق مصوبه هیئت وزیران در سال ۱۳۹۸، استفاده از رمزارزها در مبادلات داخلی مجاز نیست. با این حال، طبق ماده ۲ قانون مجازات اسلامی، هر فعلی که در قانون برای آن مجازات تعیین نشده باشد، جرم محسوب نمی شود؛ بنابراین خرید، فروش یا سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال در ایران جرم نیست.
 

نکته قابل توجه این است که در سال ۲۰۱۹، دولت ایران استخراج رمز ارزها را به رسمیت شناخت و قوانینی برای صدور مجوز ماینینگ تصویب کرد. این اقدام باعث شد ایران به یکی از مراکز اصلی استخراج بیت کوین در جهان تبدیل شود، به طوری که حدود ۸٪ از استخراج جهانی بیت کوین در ایران انجام می شود.
 

امروزه علاقه ایرانیان به سرمایه گذاری در رمزارزها همچنان رو به افزایش است. طبق گزارش ها، در سال ۲۰۲۴ حدود ۱۳.۵٪ از جمعیت ایران، معادل ۱۲ میلیون نفر، در حوزه رمز ارزها فعالیت دارند و حجم معاملات روزانه بین ۱۶ تا ۲۰ میلیون دلار تخمین زده می شود. گردش مالی سالانه رمزارزها در ایران در سال ۱۴۰۳ به ۴۲۰ هزار میلیارد تومان رسیده است.
 

با ارزش ترین ارز های دیجیتالی جهان

بازار ارزهای دیجیتال در سال های اخیر رشد چشمگیری داشته است. در اوج دوران شکوفایی سال ۲۰۲۱، ارزش کل این بازار به حدود ۳ هزار میلیارد دلار رسید، اگرچه پس از نوسانات و ریزش های شدید، این رقم اکنون به حدود ۱.۱ هزار میلیارد دلار کاهش یافته است. با وجود این رقم قابل توجه، مقایسه بازار رمز ارزها با دیگر بازارهای موازی نشان می دهد که این صنعت همچنان مراحل اولیه توسعه خود را طی می کند. برای نمونه، ارزش بازار جهانی طلا حدود ۱۱.۳ تریلیون دلار است و حتی شرکت هایی مانند آمازون، اپل و مایکروسافت ارزشی بیشتر از کل بازار کریپتو دارند.
 

در میان هزاران رمز ارز موجود، بیت کوین همچنان سلطان بی رقیب است. این ارزدیجیتال با ارزش بازار حدود ۸۵۷ میلیارد دلار، بیش از سه برابر نزدیک ترین رقیب خود یعنی اتریوم با ۲۷۴ میلیارد دلار ارزش دارد. بیت کوین و اتریوم به ترتیب ۶۳.۷۱ درصد و ۹.۱۸ درصد از سهم کل بازار ارزهای دیجیتال را به خود اختصاص داده اند. نوسانات رمز ارز های را میتوان با چک کردن نقشه بازار ارزهای دیجیتال به صورت کلی بررسی کرد.

علاوه بر این دو غول بزرگ، بایننس کوین (BNB) با ارزش بازار حدود ۱۰۰ میلیارد دلار، سولانا با ارزش تقریبی ۹۰ میلیارد دلار و کاردانو با ارزش حدود ۳۵ میلیارد دلار در رده های بعدی قرار دارند. ارز دیجیتال تتر که یک استیبل کوین محسوب می شود، بیشترین میزان خرید و فروش را در بازار به خود اختصاص داده است.
 

مقایسه وضعیت فعلی با سال ۲۰۱۳ نشان می دهد چگونه دنیای رمزارزها متحول شده است. در سال ۲۰۱۳، پس از بیت کوین که ارزش بازاری معادل ۱.۲۹ میلیارد دلار داشت، لایت کوین با ۶۲.۳ میلیون دلار در رتبه دوم قرار داشت. بسیاری از رمزارزهای آن زمان مانند نیم کوین، پیرکوین و دواکوین امروزه یا کاملاً از بین رفته اند یا اهمیت خود را از دست داده اند.
 

در حال حاضر، بیش از ۳۳,۶۵۷ ارز دیجیتال در ۵۱ صرافی بین المللی معامله می شوند. با این وجود، بسیاری از این ارزها غیرفعال یا کاملاً بی ارزش هستند.
 

صرافی های ارز دیجیتال

برای ورود به دنیای معاملات ارزدیجیتال، نیاز به پلتفرم هایی داریم که به آنها «صرافی ارزدیجیتال» یا «کریپتو اکسچنج» می گویند. این پلتفرم ها محلی برای خرید، فروش و نگهداری رمز ارزها هستند و نقش مهمی در اکوسیستم ارزهای دیجیتال ایفا می کنند.

انتخاب صرافی مناسب برای معامله گران رمزارز بسیار حیاتی است. مهم ترین معیارهایی که باید هنگام انتخاب یک صرافی در نظر بگیرید عبارتند از:
 

• امنیت: اولین و مهم ترین فاکتور که شامل احراز هویت دو مرحله ای، ذخیره سازی سرد دارایی ها و استانداردهای امنیتی است
• اعتبار و شهرت: سابقه فعالیت، تعداد کاربران و نظرات سایر معامله گران
• نقدینگی و حجم معاملات: که در سرعت انجام معاملات و قیمت ها تاثیر مستقیم دارد
• کارمزد معاملات: میزان کارمزد خرید، فروش و برداشت که می تواند بر سود شما تاثیر بگذارد
• تنوع رمزارزها: تعداد ارزهای دیجیتال قابل معامله در صرافی
   

در میان صرافی های بین المللی، بایننس با حجم معاملات بالا و بیش از ۶۰۰ رمزارز مختلف، کوین بیس با رابط کاربری ساده، کریپتو.کام با امنیت بالا و کوکوین با پشتیبانی از ۷۰۰+ رمزارز از معتبرترین گزینه ها هستند. البته بسیاری از این صرافی ها به دلیل تحریم ها، کاربران ایرانی را پذیرش نمی کنند.
 

در ایران، نوبیتکس با بیش از ۱۰ میلیون کاربر و ۶ سال سابقه، بزرگترین صرافی داخلی محسوب می شود که امکان معامله نزدیک به ۱۰۰ ارز دیجیتال را در دو بازار تتری و ریالی فراهم می کند. علاوه بر این، صرافی های ایرانی دیگری نیز فعالیت می کنند که هر کدام ویژگی های منحصر به فردی دارند.
 

هنگام مقایسه صرافی های ایرانی و خارجی، باید به فاکتورهایی مانند سهولت واریز و برداشت ریال، کارمزد معاملات، احراز هویت، پشتیبانی و امنیت توجه داشت. به طور کلی، برای انتخاب بهترین صرافی، تحقیق شخصی و بررسی دقیق فاکتورهای امنیتی، کارمزد و خدمات متناسب با نیازهای خود ضروری است.
 

نحوه خرید و فروش ارز دیجیتال در ایران

یکی از چالش های مهم برای علاقه مندان به بازار رمز ارزها در ایران، انتخاب روش مناسب برای ورود به این بازار است. با وجود محدودیت های موجود، راه های متعددی برای خرید و فروش ارزدیجیتال در ایران وجود دارد که هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند.
 

مقایسه صرافی های ایرانی و خارجی

صرافی های ایرانی مانند نوبیتکس، اکسیر، تبدیل و بیت پین با ارائه خدمات متناسب با نیازهای بازار داخلی و مطابق با قوانین ایران، امکان دسترسی راحت تر و امن تر به دنیای ارزهای دیجیتال را فراهم می کنند.

 

مهم ترین مزیت این صرافی ها امکان واریز و برداشت مستقیم ریال است. از طرفی، این صرافی ها محدودیت هایی نیز دارند، از جمله تنوع کمتر رمز ارز ها و کارمزد نسبتاً بالاتر.

در مقابل، صرافی های خارجی مانند کوکوین و ال بنک تنوع بیشتری از رمز ارزها را با کارمزد کمتر ارائه می دهند. همچنین برخی از این صرافی ها امکان معامله بدون احراز هویت را فراهم می کنند. با این حال، استفاده از صرافی های خارجی برای ایرانیان خطراتی نیز دارد. به عنوان مثال، صرافی های بزرگی مانند بایننس و مکسی اخیراً احراز هویت را اجباری کرده و کاربران ایرانی را تحریم کرده اند.
 

روش های پرداخت: کارت بانکی، تتر، انتقال بانکی

در صرافی های ایرانی، معمولاً سه روش اصلی برای واریز وجود دارد:
 

• واریز شتابی: مستقیماً از طریق درگاه بانکی انجام می شود.
• واریز شناسه دار: در این روش باید مبلغ را به حساب صرافی واریز کرده و شناسه تراکنش را وارد کنید.
• انتقال رمزارز: می توانید رمز ارزهای خود را از کیف پول یا صرافی دیگری به صرافی مورد نظر منتقل کنید.
   

حداقل مبلغ خرید در بیشتر صرافی های ایرانی حدود ۵۰,۰۰۰ تومان است. بنابراین با این مبلغ یا بیشتر می توانید اقدام به خرید رمزارز کنید. نکته مهم این است که برای واریز ریال، باید حتماً از کارت بانکی به نام خودتان استفاده کنید.
 

مراحل ثبت نام و احراز هویت در صرافی ها

فرآیند ثبت نام در صرافی های ایرانی معمولاً ساده و سریع است و به طور کلی شامل مراحل زیر می شود:
 

• ثبت شماره تلفن همراه یا ایمیل و دریافت کد تایید
• ایجاد رمز عبور امن (ترکیبی از حروف و اعداد)
• تکمیل اطلاعات هویتی شامل نام، نام خانوادگی، کد ملی و تاریخ تولد
• بارگذاری تصویر مدرک شناسایی (کارت ملی، شناسنامه، گواهینامه یا کارت پایان خدمت)
• تایید شماره موبایل
• ثبت اطلاعات حساب بانکی
   

نکته: زمان احراز هویت در صرافی های ایرانی معمولاً کمتر از ۵ دقیقه است و پس از آن می توانید معاملات خود را آغاز کنید. سطوح مختلف احراز هویت، امکانات متفاوتی را فراهم می کند؛ مثلاً در سطح یک، محدودیت هایی برای میزان برداشت روزانه وجود دارد که با ارتقای سطح احراز هویت، این محدودیت ها کاهش می یابد.
 

 کیف پول ارزدیجیتال (Wallet)

پس از ورود به دنیای رمزارز ها، انتخاب کیف پول مناسب یکی از مهم ترین تصمیماتی است که باید بگیرید. کیف پول ارزدیجیتال (Wallet) در واقع نرم افزار یا سخت افزاری است که کلیدهای خصوصی شما را ذخیره می کند. برخلاف تصور عامه، رمزارزها در کیف پول ذخیره نمی شوند، بلکه در بلاک چین ثبت می شوند و کیف پول تنها ابزاری برای دسترسی به آنهاست.
 

تفاوت کیف پول گرم و سرد

کیف پول های گرم (Hot Wallet) به اینترنت متصل هستند و برای معاملات روزانه مناسب اند. انواع آن شامل کیف پول های تحت وب، نرم افزارهای دسکتاپ و اپلیکیشن های موبایل می شود. این کیف پول ها راحت تر وسریع تر هستند، اما در مقابل حملات سایبری آسیب پذیرترند.
 

در مقابل، کیف پول های سرد (Cold Wallet) آفلاین بوده و با اینترنت ارتباط ندارند. کیف پول های سخت افزاری، کاغذی و فلزی از این دسته اند. این نوع کیف پول ها امنیت بالاتری دارند و برای نگهداری طولانی مدت و مقادیر زیاد رمزارز توصیه می شوند.
 

نحوه استفاده از کیف پول سخت افزاری

کیف پول های سخت افزاری مانند لجر (Ledger) و ترزور (Trezor) محبوب ترین گزینه ها برای نگهداری امن رمزارزها هستند. برای راه اندازی این کیف پول ها باید:
 

• دستگاه را به کامپیوتر متصل کنید
• نرم افزار مخصوص آن را نصب کنید
• یک پین کد ایجاد کنید
• عبارت بازیابی (Seed Phrase) را یادداشت کرده و در جایی امن نگهداری کنید
• والت را با ارزهای مورد نظر خود راه اندازی کنید
• هرگز عبارت بازیابی را به صورت دیجیتالی ذخیره نکنید یا عکس نگیرید، زیرا این کار امنیت شما را به خطر می اندازد.

نکات امنیتی برای جلوگیری از هک و سرقت

افزون بر انتخاب کیف پول مناسب، رعایت اصول امنیتی زیر ضروری است:
 

1. احراز هویت دو مرحله ای را فعال کنید
2. رمز عبور قوی با ترکیبی از حروف، اعداد و نمادها استفاده کنید
3. به ایمیل های فیشینگ و وب سایت های جعلی دقت کنید
4. نرم افزارهای ضد ویروس خود را به روز نگه دارید
5. کلیدهای خصوصی خود را با هیچکس به اشتراک نگذارید
6. از شبکه های وای فای عمومی برای دسترسی به کیف پول استفاده نکنید
7. نسخه پشتیبان از عبارت بازیابی تهیه کنید
    

در نهایت، راهبرد "3-2-1" را برای نگهداری ارزهای دیجیتال خود در نظر بگیرید: مقادیر کم در کیف پول گرم برای معاملات روزانه، مقادیر متوسط در کیف پول نرم افزاری با امنیت بالا، و سرمایه های اصلی در کیف پول سخت افزاری.
 

کاربردهای ارز دیجیتال در زندگی روزمره

امروزه ارزهای دیجیتال از مرحله نوآوری صرف گذشته و وارد زندگی روزمره ما شده اند. این ابزارهای مالی نوین کاربردهای متنوعی پیدا کرده اند که فراتر از سرمایه گذاری صرف است. در ادامه، سه کاربرد اصلی این فناوری را بررسی می کنیم.
 

خرید کالا و خدمات با بیت کوین

خرید با بیت کوین فرآیندی نسبتاً ساده است که شامل چند مرحله کلیدی می شود: ایجاد کیف پول دیجیتال، خرید بیت کوین، یافتن فروشندگان پذیرنده، انجام معامله، تأیید تراکنش و دریافت کالا یا خدمات. این روش پرداخت مزایای متعددی دارد، از جمله:
 

• امنیت بالا به دلیل استفاده از فناوری بلاک چین
• حفظ حریم خصوصی با وجود ثبت عمومی تراکنش ها
• انجام معاملات بین المللی آسان تر و کم هزینه تر
• انعطاف پذیری و سهولت در استفاده از هر نقطه دنیا
   

فروشگاه های آنلاین متعددی مانند آمازون (با استفاده از کارت های هدیه)، مایکروسافت، نیو اگ و اورستاک بیت کوین را به عنوان روش پرداخت می پذیرند. همچنین پلتفرم هایی مانند وردپرس، ردیت و نیم چیپ امکان پرداخت با بیت کوین را فراهم کرده اند. در صنعت گردشگری نیز شرکت هایی مانند اکسپدیا، ایربالتیک و Cheapair از بیت کوین پشتیبانی می کنند.
 

ترید در بازار کریپتو

همانند بازار بورس، سرمایه گذاری و ترید دو رویکرد متفاوت در بازار کریپتو هستند. سرمایه گذاری معمولاً به نگهداری طولانی مدت ارزهای دیجیتال با هدف سود بلندمدت اشاره دارد، در حالی که ترید و والیوم ترید شامل خرید و فروش مکرر در بازه های زمانی کوتاه تر با هدف کسب سود از نوسانات قیمت است. در بازار بورس ما شاهد نمادهای بورس و همینطور نمای کلی از این بازار تحت عنوان نقشه بازار بورس هستیم که تمامی این موارد در بازار کریپتو قابل مشاهده است.
 

برای ورود به این حوزه، ابتدا باید صرافی معتبر انتخاب کنید و سپس استراتژی مشخصی برای خود تعیین نمایید. تحلیل تکنیکال و فاندامنتال می تواند به تصمیم گیری بهتر کمک کند. در عین حال، مدیریت ریسک و تنوع بخشی به سبد سرمایه گذاری از اصول مهم موفقیت در این بازار است.
 

استفاده از رمزارز در انتقال پول بین المللی

یکی از کاربردهای مهم ارزهای دیجیتال، تسهیل انتقال پول بین المللی است. بیت کوین و سایر رمزارزها به دلیل ماهیت بدون مرز خود، راه حل جذابی برای حواله های خارجی محسوب می شوند. به عبارت دیگر، با استفاده از این روش، نیازی به ارسال پول از طریق بانک یا خدمات انتقال پول سنتی نیست.
 

در این روش، فرستنده و گیرنده تنها به یک کیف پول ارزدیجیتال نیاز دارند. این فرایند در مقایسه با روش های سنتی که بین ۱ تا ۴ روز کاری زمان می برند، در عرض چند دقیقه انجام می شود. علاوه بر سرعت بالاتر، کارمزد پایین تر نیز از مزایای این روش است.
 

به طور کلی، استفاده از رمزارزها برای انتقال پول بین المللی، راه حلی مناسب برای فریلنسرها، دانشجویان و شرکت های ایرانی است که با محدودیت های ناشی از تحریم ها مواجه هستند.
 

استکینگ ارز دیجیتال

استکینگ یکی از روش‌های سرمایه‌گذاری در بازار سرمایه است که در آن، سرمایه‌گذاران به خرید و نگهداری سهام شرکت‌ها با هدف کسب سود از افزایش قیمت آن‌ها می‌پردازند. این روش معمولاً به‌عنوان یک روش بلندمدت برای سرمایه‌گذاری در بازار سرمایه مورد استفاده قرار می‌گیرد و در طولانی‌مدت انجام می‌شود.

استکینگ به معنای نگهداری سهام برای مدت زمان طولانی است، که معمولاً بیش از یک سال طول می‌کشد. سرمایه‌گذاران استکینگ به دنبال تحقق سود از طریق رشد طولانی‌مدت سهام شرکت‌ها هستند و تمایل دارند به موفقیت ورشد بلندمدت شرکت‌هایی که سهام آن‌ها را خریداری کرده‌اند، دست یابند.

درعین حال، استکینگ نیازمند تحلیل دقیق و بررسی کامل شرکت‌ها و فعالیت‌های آن‌ها است. سرمایه‌گذاران استکینگ باید قادر باشند ارزیابی کنند که آیا یک شرکت پتانسیل رشد بلندمدت دارد یا خیر، و براساس این ارزیابی‌ها تصمیم بگیرند که آیا سهام آن شرکت را بخرند یا نه.

استکینگ به دلیل طبیعت بلندمدت آن، ممکن است با ریسک‌هایی همراه باشد، اما سود آن نیزمی‌تواند بلندمدت و پایدارباشد. به‌طور کلی، استکینگ به سرمایه‌گذاران اجازه می‌دهد تا ازرشد شرکت‌ها در طول زمان بهره‌مند شوند و از افزایش قیمت سهام بهره‌مند شوند.

استیکینگ یک فرآیند مشابه استخراج بیت‌کوین است، با این تفاوت که نیاز به منابع کمتری دارد. در حالی که بیت‌کوین ازروش اثبات کار (PoW) برای اجماع استفاده می‌کند، برخی از کوین‌های دیگر مانند کاردانو، نئو و آنتولوژی از مکانیسم اثبات سهام (PoS) استفاده می‌کنند.

همه ارزهای دیجیتال قادر به ارائه استیکینگ نیستند. ارزهایی مثل ترون و کاردانو و ترون قابلیت استیک کردن دارند در حالیکه ارز بیت‌کوین این قابلیت را ندارد.
 

ضوابط استیکینگ رمزارزها چیست؟

مسئله اساسی این است که بلاک‌چین مورد نظر از مکانیسم اثبات سهام استفاده کند. شرایط استفاده از سرویس استیکینگ کاملاً مشخص است. ضوابط استیکینگ فردی به شرح زیر است:

• کیف پول باید به صورت 24/7 و در هفت روز هفته آنلاین باشد (مگر این‌که از استیکینگ سرد استفاده کنید).
• کیف پول باید از استیکینگ پشتیبانی کند.
• معمولاً قبل از دریافت پاداش استیکینگ، چند روز از سررسید کوین‌هایتان باید گذشته باشد.
• ممکن است حداقل یک مقدار کوین برای استیکینگ تعیین شود.

هر بلاک چین قوانین مختلفی دارد. بنابراین توصیه می‌شود که برای درک قوانین مربوط به هر کوین به‌خوبی تحقیق کنید. می‌توانید کامپیوترتان را به صورت 24/7 و متصل به اینترنت نگه دارید، یک سرور خصوصی مجازی بخرید، یا از سرویسی که خدمات استیکینگ را ارائه می‌دهد استفاده کنید. توجه داشته باشید که در دو روش اول قادر به مدیریت کلیدهای خصوصی خود هستید، اما در روش آخر، شرایط کاملا متفاوت است و شما قادر به اینکار نیستید.